ბევრი რამის მრცხვენია, როგორც ქართველს. არა, არ იფიქროთ, რომ მე ადამიანების იმ კატეგორიას მივეკუთვნები, რომლებიც გამუდმებით გოდებენ თუ რატომ დაიბადნენ ამ ქვეყანაში, მუდმივად იმეორებენ, რომ ასეთი რამ მხოლოდ საქართველოში ხდება და ა.შ. არა.
მე მრცხვენია ვიყო იმ საზოგადოების ნაწილი, რომელიც არ ცნობს განსხვავებულ აზრს, რომელსაც მუშაობა სირცხვლად მიაჩნია, რომელიც ქალებს სამზარეულოს დეკორაციად მიიჩნევს, რომელიც ქრისტეს სახელით კლავს, სცემს, აგინებს მასისგან განსხვავებულ ადამიანებს, რომელსაც საკუთარი დედის გინება, სუფრებზე სადღეგრძელოების თქმა და ბირჟაზე კაჩაობა მიაჩნია ვაჟკაცობად.
როდესაც ათენში ვიყავი, ქუჩასა და ტრანსპორტში ქართულად არ ვლაპარაკობდი. თქვენ იცით რა სირცხვილია, როდესაც შენს გვერდით უცხო ქვეყანაში ხედავ ქართველს, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ დაანახებ მას, რომ შენც ქართველი ხარ, რადგან ის ადამიანი იმდენად ამაზრზენად იქცევა, არ გაქვს მასთან ურთიერთობის სურვილი. როდესაც მე და ჩემი და ზღვის სანაპიროზე გავდიოდით ხოლმე და იქ ქართული ლაპარაკი გვესმოდა, ერთამენთს ვაჩუმებდით, რომ მათ არ გაეგოთ ჩვენი ქართველობის შესახებ და ჩვენთან არ მოსულიყვნენ.
თქვენ იცით რა საშინელებაა, როდესაც უცხო ქვეყანაში მაღაზიის შესასვლელში ხედავ წარწერას, რომ იქ ქართველების შესვლა აკრძალულია, რადგან იპარავენ?
ფოტოს წყარო: shalva.wordpress.com
თქვენ იცით, რომ ბერძნულ ოჯახებში ქართველების მიღებას უკვე ძალიან ერიდებიან, რადგან მათი უმრავლესობა მოხუცების სახლიდან ნივთებს იპარავს და საქართველოში აგზავნის? Continue reading
ფორთოხლის გოგონას ბლოგი 